امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

ما من أحد يتيه إلا من ذلة يجدها في نفسه.

هيچ كس نيست كه تكبّر ورزد، مگر بر اثر خوارى و حقارتى است كه در خود مى بيند.

امام علی (علیه السلام) می فرمایند :

مَن كَثُرَ فِكرُهُ فِى المَعاصي دَعَتهُ إلَيها

آن‏كه در گناهان، بسيار انديشه كند، [اين كار،] او را به گناه مى‏ كشانَد.

گزيده غررالحكم و دررالكلم، عبدالواحد بن محمد تميمی، ج ،1 ص 81

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:

تَمامُ التَّقوى أن تَتَعلَّمَ ما جَهِلتَ و تَعمَلَ بِما عَلِمتَ

همه تقوا اين است كه آنچه را نمى ‏دانى بياموزى و آنچه را مى ‏دانى به كار بندى.

ميزان الحكمه، محمد محمدی ری شهری، ج 13، ص403

امام علی (علیه السلام):

أعدى عدو للمرء غضبه و شهوته، فمن ملكهما علت درجته، و بلغ غايته

دشمن ترين دشمن آدمى، خشم و شهوت اوست. پس هر كه بر اين دو مسلّط شود، درجه اش بالا رود و به هدفش برسد

ميزان الحكمة، محمدی ريشهری، ج  3، ص2266

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:

رَحِمَ اللّه ُ عَبدا أحيا أمرَنا ! فَقُلتُ لَهُ : فَكَيفَ يُحيي أمرَكُم ؟ قالَ : يَتَعَلَّمُ عُلومَنا و يُعَلِّمُهَا النّاسَ ؛ فَإِنَّ النّاسَ لَو عَلِموا مَحاسِنَ كَلامِنا لاَتَّبَعونا .[1]

خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را زنده بدارد. راوی پرسید: چگونه امر شما را زنده کند؟ آن حضرت فرمود: علوم ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد چرا که مردم اگر زیبایی هایی های کلام ما را بدانند از ما پیروی می کنند.

1.ميزان الحكمه ، محمد محمدی ری شهری، ج2 ،ص24

امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرمایند:

لا ينبغي للمرأة أن تمشي في وسط الطريق ولكنها تمشي إلى جانب الحائط.

برای زن سزاوار نیست که در وسط راه گام بردارد و بهتر است که از کنار دیوار تردد کند[1]

1.تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشّريعة،الشيخ الحر العاملي، ج13 ، ص184

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:

من أصعد الى الله خالص عبادته أهبط الله عزوجل إليه أفضل مصلحته

کسی که عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش فرو خواهد فرستاد.[1]

1.عدة الداعي ،ابن فهد الحلي، ج 1، ص218

امام جعفر صادق(علیه السلام):

من لم يملك غضبه لم يملك عقله

هر كه مالك خشم خويش نباشد، مالك خِرد خويش نیست.[1]

1.شرح أصول الكافي،ملا صالح‌ مازندراني، ج ، ص 315

 امام جعفرصادق (علیه السلام):

و من يعرف لأحد الفضل فهو المعجب برأيه

كسى كه براى ديگران ارزشى قائل نباشد، خودبين و خود رأى است.