هیچ وقت به خودت مغرور نشو

برگ ها همیشه وقتی می ریزند

که فکر می کنند طلا شده اند

دلا یاران سه قسمند گر بدانی :

زبانی اند و نانی اند و جانی

به نانی نان بده از در برانش

محبت کن به یاران زبانی

ولیکن یار جانی را نگهدار

به پایش جان بده تا می توانی[1]

1.شعر از مولانا

این هشداری است که بارها و بارها به وسیله تلویزیون، رادیو و دیگر رسانه های جمعی به ما گوشزد و خطرات آن برایمان بیان شده است

هوا آلوده است، مراقب کودکان خود باشید، اگر ضرورتی ندارد از منزل خارج نشوید، از ماسک های فیلتردار استفاده نمایید.

این ها و ده ها و شاید هزاران توصیه دیگر 

امّا آیا شده که چنین هشدار داده شود

شیطان در کمین است مراقب اعتقادات خود باشید از کودکان و جوانان خود محافظت کنید تا حد امکان آن ها را در  فضای مجازی تنها نگذارید برای پاسخ به شبهاتشان به متخصصین مراجعه نمایید …؟!

رقابت داریم نه حسادت

این سخن را از زمان کودکی تا امروز بارها و بارها شنیده و گفته ایم غافل از اینکه رقابت کم کم باعث به وجود آمدن حسادت می گردد. به طور مثال روز اهدای جوایز شاگردان ممتاز مدرسه تنها به سه نفر اول جایزه داده می شود حتی اگر نفر چهارم یک صدم با نفر سوم فاصله داشته باشد و با این تصمیم، تمام زحمات دانش آموز را هدر می دهیم .

سوء تفاهم نشود

ما به کلی با رقابت مخالف نیستیم - چرا که رقابت در تمامی عرصه ها باعث پیشرفت جامعه می گردد- با شیوه کنونی ایجاد رقابت، مخالفیم می گوییم اگر قرار است مسابقه ای برگزار شود سقفی را تعیین کرده و بر اساس آن داوری نماییم. این جور رقابت ها جز ایجاد دشمنی و اختلاف در بین طبقات جامعه ثمره ی دیگری ندارد به قول معروف می آییم ابرو را درست کنیم چشم طرف را ناقص می کنیم می خواهیم با این کار باعث رشد کشور شویم باعث انحطاط اخلاقی ملت و در پایان باعث سقوط کشور می شویم.

یکی دیگر از رذایل اخلاقی که متأسفانه در جامعه رواج زیادی پیدا کرده است تحقیر و مسخره کردن مردم می باشد عملی مبغوض که بذر کینه و دشمنی را در دل افراد جامعه می کارد این صفت ناپسند ریشه در کبر و خود بزرگ بینی دارد قرآن کریم در آیه 11 سوره نساء از این کار نهی کرده می فرماید:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد نبايد قومى قوم ديگر را ريشخند كند شايد آنها از اينها بهتر باشند و نبايد زنانى زنان [ديگر] را [ريشخند كنند ] شايد آنها از اينها بهتر باشند و از يكديگر عيب مگيريد و به همديگر لقبهاى زشت مدهيد چه ناپسنديده است نام زشت پس از ايمان و هر كه توبه نكرد آنان خود ستمكارند»

حسد یک بیماری روحی و روانی است که در ابتدای کار  شخص حاسد را از پا در می آورد و نه تنها او را دچار بیماریهای جسمی می کند بلکه او را به نافرمانی از خدای متعال وادار می نماید تمام فکرش را به خود مشغول کرده و حتی ممکن است او را به جایی برساند که - نعوذ بالله- خدا را به خاطر نعمتی که به دیگری عطا نموده است مؤاخذه نماید و بدین ترتیب خود را در جهنم دنیوی و اخروی گرفتار  کند.

حاسد نه تنها به خود آسیب می زند بلکه ممکن است کارش به جایی برسد که دیگری را به قتل نیز برساند از این رو خداوند متعال خطاب به این افراد می فرماید:

«أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلي‏ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ …. ؛ آيا حسد مى ورزند بر مردم به سبب آن چه كه خدا از فضلش به آن ها داده است.» سوره نساء، آیه 54

العامِلُ عَلى غَيرِ بَصيرَةٍ كالسّائرِ عَلى سَرابٍ بِقِيعَةٍ ، لا تَزيدُهُ سُرعَةُ سَيرِهِ إلاّ بُعدا

كسى كه بدون بصيرت عمل كند، مانند كسى است كه به دنبال سراب بيابان راه پيمايد. او هر چه تندتر رود دورتر مى‏ افتد.

ميزان الحكمه،محمد محمدی ری شهری، ج 8، ص84

کودکان باهوش هستند

شاید شما نیز گرفتار این مشکل باشید و به دنبال چاره جویی برای آن هستید.

دائماً از خود سؤال می کنید چطور کودکم به این رذیله اخلاقی مبتلا شده است؟

من و پدرش دروغگو نبوده و نیستیم چطور این اتفاق افتاد. هرگز به ذهنمان خطور نمی کند که سبب این دروغگویی ممکن است برنامه های نامناسب تلوزیون و یا سی دی هایی که در اختیارش گذاشته ایم باشد. برنامه های تخیّلی مثل پینوکیو که با هدف از بین بردن دروغگویی برای کودکان ساخته شده ولی خود ترویج دروغگویی است.

زمانی کودک معصوم شما این برنامه را می بیند تصور می کند هرکس دروغ بگوید بینی اش بزرگ می شود وقتی شخص دروغگویی را می بیند که بینی اش بزرگ نشده نتیجه می گیرد این برنامه دروغگو است دروغ اشکالی ندارد.

اونقدر در برنامه های مختلف رادیویی و تلوزیونی بهمون گفتن کسانی که از شما تقاضای پول می کنن خودشون انسان های ثروتمندی هستند بهشون کمک نکنید که این باعث بدبینی خیلی از ما نسبت به این افراد شده غافل از اینکه ممکنه در بین این اشخاص افرادی باشند که واقعاً نیازمند باشند.

بارها و بارها موقع استفاده از شیر آب بهمون گفتن: دختر و یا پسر جان شیر آب رو کمتر باز کن، غذا رو دور نریز - و چیزهای دیگه ای که خودتون بهتر بلدین و بیش از این گفتن تکرار مکرراته-  اسرافه، خدا اسرافکاران رو دوست نداره اما آیا هیچ وقت بهمون گفتن نوشتن و یا گفتن مطالبی که به درد خواننده و یا شنونده نمی خوره اسرافه؟ داریم وقت خودمون و دیگران رو هدر میدیم؟ داریم بودجه کشور رو می ریزم توی سطل زباله؟ داریم کشور رو به عقب می کشونیم؟

بله نوشتن و یا گفتن مطالبی که به درد دیگران نخوره اسرافه باعث هدر دادن برق، فرسایش وسایل و … میشه

ممکنه بگید: ای خواهر، برو ببین چه بریز به پاش هایی می کنن اگه می تونی جلوی اون ها رو بگیر.

در پاسخ میگم ” فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ”

پس بیایید از نوشتن مطالبی که در روحیه ، اخلاق و خلاصه کمال انسان تأثیری نداره خودداری کنیم.