جهان را با تمام فراز و نشیب هایش و با تمام سختی ها و ناملایماتش دوست دارم؛ چرا که تو را خالق آن یافتم .
با اینکه ظرفیت دیدن تو را ندارم؛ امّا زمانی که به کوه ها و دشت ها و حیوانات و خلاصه نشانه هایت که بهترین آن در وجود آدمی تجلی یافته است می نگرم، گویا تو را احساس می کنم .
نمی گویم با چشم دل می توانم تو را ببینم چرا که به آن درجه از کمال نرسیدم که چنان که هستی بتوانم تو را درک کنم. مهربانی و حکمتت را بارها و بارها حس کردم و بدان اعتراف می کنم .
تو به من آموختی که چطور از بندگانت محافظت می کنی آنگاه که موسی(علیه السلام) را در دامان دشمنش که دشمن تو نیز بود پروراندی .
تو قدرتت را به من یادآور شدی آنگاه که پشه ای را برای هلاکت دشمنت فرستادی.
خدایا حقیقتاً خدایی شایسته توست.
پس مرا نیز محافظت کن که توانایی مقابله با نفس سرکشم را ندارم.
خدایا شیطان با تجربه ی چندین هزار ساله و وعده های فریبنده اش در کمین است و من موجودی کم تجربه و ضعیف اگر لحظه ای توجهت را از من برداری می شود آنچه نباید بشود.
خدایا از تو می خواهم اگر خطایی کردم متوجهم سازی و توفیق بندگی ات را از من سلب نکنی و طردم نکنی چنانکه شیطان را طرد نمودی.