ما بدهكاريم ، به مادران و پدراني كه با اشك فرزندانشان را راهي كردند.

ما بدهكاريم ، به آن شهيدي كه دلش براي تنها فرزندش تنگ شده بود ،اما فرصت بازگشت به خانه را نداشت .بايد مي ماند و شهيد مي شد تا امروزمان شهيد نشود.

ما بدهكاريم ، به آن جانبازاني كه با جانشان بازي كردند تا ما بازنده نباشيم و اكنون سال هاست كه دست و پا و حتي نفس هايشان را وسط بازي جا گذاشتند.

ما بدهكاريم ،به مظلوميت ،معصوميت تمام دختران و پسران بابا نديده و به اشكهاي شبانگاهي همسران شوهر از دست داده.

ما بدهكاريم ،واي واي برما كه چقدر بدهكاريم،پس كي قرار است به حساب و كتاب دلمان برسيم!؟

بخشي از وصيتنامه شهيد علي اصغر بوجار (دانشجو - شاهرود)