شرم می کنم
با ترازوی کودک گرسنه
کنار خیابان سیری ام را وزن کنم!

ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم
از اذان صبح تا غروب آفتاب
فقرا را سیر کنیم

نه اینکه گرسنگی و تشنگی کشیده
تا فقط رنج آنهارا درک نماییم !

آری هزاران بار افسوس

که دیریست وا مانده ایم در ظاهر دین؛
روزه داران هیچگاه حال گرسنگان را درک نخواهند کرد

زیرا به افطار اطمینان دارند

حسین_پناهی