تلاوت کنندگان آیات الهی را می توان به چند دسته تقسیم نمود:

1. اصرار کنندگان بر ادای الفاظ و حروف از مخرج

این افراد دائماً به فکر وقف، وصل، مد و… می باشند و اهمیتی به معنا و محتوای آن نمی دهند این ها عالم بی عمل هستند.

قرآن درباره ی این افراد می فرماید:

« كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا »[1]

2.دقت کنندگان در معانی ظاهری قرآن

این افراد از علوم حقیقی و ملکوتی آن بی خبر هستند و به آنچه می خوانند عمل نمی کنند. این افراد نیز مشمول آیه فوق می گردند.

3.تلاوت کنندگان حقیقت قرآن

این اشخاص مؤمنانی هستند که قرآن را به عنوان کتاب وحی آسمانی و توأم با نوری که خداوند با آن فرستاده تلاوت می کنند این افراد مطیع و فرمانبردار حقیقت قرآن هستند لذا هرگاه قرآن می خوانند روح تازه ای در وجودشان دمیده می شود اینان اطاعت کنندگان ائمه اطهار (علیه السلام) هستند.[2]

«كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ … »[3]

1. آیه 5 سوره جمعه

2.عباس استاد آقایی، اسرار آفرینش اهل بیت (علیه السلام)، ص 100و101

3.. آیه 29 سوره ص