از عالم عارف و استاد عالی قدر اخلاق اسلامی، حضرت آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(قدس سره) نقل شده است:  مرا در ایام تحصیل در نجف اشرف، شیخی بود که در تربیت، مرجع طلاب متقی زمان خود بود و آنچه را از اعمال بدنی که مؤثر به حال سالک الی الله است تجربه کرده بود. او در این باره سه امر را بیان کرد:

1. «لا اِلهَ اِلّا اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظالمین»: آنکه هر روز و شبی یک سجده ی طولانی کند و در آن بسیار بگوید روح من در زندان طبیعت، اسیر و مقید به این قیود است و پروردگار من  پاک تر از این است که به من ستم کند و من هستم که به خود ستم کرده ام و آن را در این مهلکه ها انداخته ام و او یاران خود را به این سجده توصیه می کرد و هر کس به آن عمل می کرد، تأثیر آن را در حالات خود می فهمید و هرچه طول سجود فردی بیشتر بود، تأثیر بیشتری نیز نصیب ساجد می شد.

2. انگشتری عقیق یا فیروزه به دست کردن»؛ زیرا در حدیث آمده است که خداوند تعالی می فرماید: بنده ای که دست به دعا بردارد و در دستش انگشتری فیروزه باشد، شرم دارم که دست او را رد کنم و محروم دارم .

3. صدقه دادن قبل از دعا است ر چنانچه که روایت شده است که روزی را به وسیله ی صدقه به سوی خود فرو آرید.