ادب خواجه نصیرالدین طوسی در برابر امام موسی کاظم (علیه السلام)

یکی از علما و حکما و فیلسوفان و محقق شیعه، محمد بن حسن، معروف به خواجه نصیرالدین طوسی است که در ۱۱ جمادی الاولی سال ۵۹۷ هجری قمری در طوس متولد شد و به سال ۶۷۲ ذی الحجه در سن ۷۵ سالگی در بغداد وفات کرد.

هنگام وفات خواجه نصیرالدین طوسی به او گفتند اجازه بده جنازه تو را به نجف اشرف ببریم و آنجا دفن کنیم.
در پاسخ گفت من از امام کاظم (علیه السلام) خجالت می کشم که وصیت کنم جنازه ام را از کاظمین بیرون ببرند.
شاگردان او اصرار می‌ کنند تا آیه یا حداقل بیتی از اشعارشان را روی سنگ قبر بنویسند تا آیندگان صاحب قبر را بشناسند، اما خواجه نصیر می‌ فرماید تنها اسم مرا روی سنگ قبر بنویسد، زیرا وقتی قبر من در جوار این دو امام است، شایسته نیست جمله‌ ای مبنی بر بزرگداشت من روی قبر نوشته شود.
اگر هم خواستید چیزی بنویسید، این آیه از قرآن کریم باشد:
“و کلبهم باسط ذراعیه بالوصید”
(مربوط به حکایت اصحاب کهف و سگ آنها است که در دم غار نشسته است، گويى نگهبانى آنان را به عهده داشت)

با آن همه عظمت و آن همه خدمات علمی و فرهنگی به عالم تشیع می‌گوید:
«من همچون سگ اصحاب کهف در آستانه مزار ائمه در شهر کاظمین زانو زده ام»

منابع:
1. سوره کهف، آیه 17
2. داستان دوستان، محمد محمدی اشتهاردی
3. دلشدگان: شرح حال و کرامات اولیای الهی، محمد لک علی آبادی، صفحه150