درس اخلاق حضرت آیت الله حق شناس(ره)

«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثًا وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ». آيا شما تصور مي‌كنيد که بدون هدف خلق شده‌ايد؟ يكي متوجه مقام است! يكي متوجه پول است! و يكي هم متوجه اينكه چرا فلان‌كس پشت سر من بد حرف زد! يا به من« نه»گفت! پروردگار بايد انسان را تربيت بفرمايد.
نظر به قلوب شب زنده‌داران در سحر
در روايت است كه پروردگار در سحرها به دل‌هاي متيقظين نظر مي‌كند و قلوب آنها را از انوار الهيه پر مي‌كند. مبادا دچار تسويف بشويم، باباجان! كه يك مرتبه امر خدا فرا برسد، در حالی که ما غافلیم. «وهم غافلون».
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشی!
«فالتجأ الي الله بقلبٍ منيبٍ». پس به قلب خود از خلق به حق متوجه شو! «و راع عيناً ليس فيه انكسارٌ ولا انحدارٌ».
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشی شاید که نگاهی کند آگاه نباشی
ما سواي پروردگار را به چشم فنا و زوال مي‌بيند
انسان با تقوی، به جهت نورانيت قلبش وآن انوار الهيه كه در سحرها پروردگار در قلب او ريخته است، ماسواي پروردگار را به چشم فنا و زوال مي‌بيند. آن وقت مي‌فهمد كه «ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ». يعني چه.
مگر نفرموده است كه «أَوَ مَنْ كانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُورًا يَمْشي بِهِ فِي النّاس». يعني قلبش را منور مي‌كنيم.