هدف زندگي ، بسيار مهم است.

هدف زندگي بايد آنقدر ارزشمند باشد كه بشود خود را فداي آن كرد و الا زندگي با اهدافي كم ارزش؛ ارزش ندارد. هدف زندگي مي تواند مهمتر از زندگي باشد و الا زندگي قابل تحمل نخواهد بود.

(استاد پناهيان)

 مرحوم حاج اسماعيل دولابي مي گفت:

خدا يك تار ،يك تور،و يك تير دارد.

با تار ،تير و تور خودش آدمها را مجذوب خودش مي كند.!

تار خدا، قرآن است ، نغمه هاي آسماني است. خيلي ها را از طريق قرآن جذب خودش مي كند.

خيلي ها را با تور خودش جذب مي كند. مثل مراسم اعتكاف و مراسم ماه رمضان و شب قدر.

تير خدا همان بارهاي مشكلات است،غالب آدمها را از اين طريق مجذوب خودش مي كند. اولياء خدا براي اين مشكلات لحظه شماري مي كردند.

شيخ بهايي مي گويد:

شد دلم آسوده چون تيرم زدي                                 اي سرت گردم چرا ديرم زدي

سعدي هم مي گويد:

بزن سيلي و رويم را قفا كن(پنبه را وقتي ميزنند باز و سفيد ميشود و ارزش پيدا مي كند)

اگر كسي به گرفتاري ها چنين نگاهي داشته باشد ديگر جاي نا اميدي برايش باقي نمي ماند،گرفتاريها بايد زمينه نشاط  و اميد ما را فراهم كند ولي چون ما با شيوه تربيتي خداوند آشنا نيستيم تا مصيبتي مي رسد ناراحت ميشويم.

اين شيوه خداست.

آيا صحت دارد كه پيامبر(ص) فرمود هر كس پايان ماه صفر را به من يا سه نفر خبر دهد بهشت بر او واجب است؟

پاسخ:

مستند آنان حديثي از پيامبر(ص) است كه فرمودند :(من بشرني بخروج آذار فله الجنه) هر كس به من بشارت دهد صفر تمام شده است بهشت ميرود.

عده اي معتقد شدند آذار همان صفر است در حالي كه آذار از ماههاي رومي است و صفر از ماههاي قمري است.

مر حوم شيخ صدوق در كتاب ارزشمند علل الشرايع اين حديث را به صورت حديثي مسند از ابن عباس آورده است و آن عبارت از اين است كه :

پيامبر اكرم(ص) روزي در مسجد قبا در جمع عده زيادي از اصحابش فرمودند:(اول من يدخل عليكم الساعه رجل من اهل الجنه)  اولين كسي كه هم اكنون بر شما وارد ميشود مردي از اهل بهشت است.

پس چندنفر كه اين مطلب را شنيدند از يك در مسجد خارج شدند تا از در ديگر وارد شوند تا اول كسي باشند كه مستحق بهشت است.

پيامبر(ص) كه متوجه اين موضوع شدند به عده اي كه در مسجد نشسته بودند فرمودند: (انه سيدخل عليكم جماعه يستبقون فمن بشرني بخروج آذار فله الجنه)  هم اكنون عده ي زيادي از در مسجد وارد ميشوند ،تنها كسي كه مرا به پايان ماه آذار خبر دهد او اهل بهشت است.

پس آن عده برگشتند و وارد مسجد شدند در حالي كه ابوذر در بين آنها بود. پيامبر(ص) از آنان پرسيد (في اي شهر نحن من شهور الروميه؟) يعني در كدام ماه از ماههاي رومي قرار داريم؟آن حضرت فقط پرسيدند در كدام ماه از ماههاي رومي قرار داريم؟ تنها ابوذر گفت : يا رسول الله از ماه آذار خارج شده ايم. پيامبر(ص) فرمودند: ابوذر ،اين را ميدانستم وليكن دوست داشتم اصحاب من ،مردي را كه اهل بهشت است بشناسند.

منبع: علل الشرايع ج 1 ص 176       

صحبت رسول خدا (ص)در اين زمان در مورد تبيين صفات مومنين بود و براي آوردن شاهد با علم لدني خود اشاره كردند كه اولين كسي كه از در مسجد وارد شود او چنين صفاتي را داشته و اهل بهشت خواهد بود،اما چون متوجه تحركات عده اي از اصحاب شدند اين مطلب را كه “هركس مرا به خروج ماه آذار خبر دهد او اهل بهشت است” شرطي براي معرفي چنين شخصي ياد آور شدند.

لذا قول پيامبر (ص)تنها در همان زمان و مكان به عنوان شرطي براي معرفي مرد بهشتي داراي مفهوم است و نه به معناي مطلق آن در همه ي زمانها ومكانها.

در حالي كه همين حديث امروزه در بين برخي شيعيان اينگونه مطرح شده است كه هركس درپايان ماه صفر ،در هفت مسجد را بزند وبه پيامبر (ص)پايان ماه صفر را خبر دهد او اهل بهشت خواهد بود.

حضرت آيت الله شبيري زنجاني (دام ظله)در كتاب جرعه اي از دريا حكايات عجيبي از اثر ذكر يافاطمه(س) جهت گشودن درهاي بسته شده نقل ميكند كه به شرح ذيل مي باشد:

* براي سيد مرتضي كشميري مهمان مي آيد و لازم بود داخل حجره شود ولي در حجره قفل بود و كليد نيز همراه نداشت . ايشان ميگويد : معروف است كه اگر كسي نام مادر حضرت موسي را ببرد، قفل بسته باز ميشود . مادر من كه از مادر حضرت موسي كمتر نيست!سپس ايشان يا فاطمه ميگويد و در باز ميشود.

*من خودم يك بار پشت در قرار گرفتم ،كسي در منزل نبود و قرار بود مهمان بيايد و اسباب شرمندگي ميشد. من يا فاطمه گفتم در باز شد!

* برادر بزرگم حاج آقا ابراهيم ميگفت :كليد در خانه شكسته بود ودر باز نميشد ،يك ربع ساعت هرچه تلاش كردم در باز نشد به ياد ماجراي سيد مرتضي افتادم و گفتم يا فاطمه ودر را هل دادم ، در باز شد.

* مرحوم حاج سيد مهدي روحاني به منزل آقاي احمد ميانجي رفته بود > كليد كمدي كه در آن وسايل پذيرايي قرار داشت ، گم شده بود .

آقاي روحاني گفت : يا فاطمه بنت محمد ودر را فشار داد ، در باز شد.

توجه به غير خدا انسان را به حجابهاى «ظلمانى» و «نورانى» محجوب مى ‏نمايد.

كليه امور دنيوى اگر موجب توجه انسان به دنيا و غفلت از خداوند متعال شود، باعث حجب ظلمانى مى ‏شود.

1.جهاد اكبر حضرت امام خمينى( رحمه الله عليه)، روح الله موسوي خميني(رحمه الله عليه)، ص 46

ممكن است دست هاى ناپاكى با سمپاشي ها و تبليغات سوء برنامه‏ هاى‏ اخلاقى و اصلاحى را بى ‏اهميت وانمود كرده، منبر رفتن براى پند و موعظه را با مقام علمى مغاير جلوه دهند، و با نسبت دادن «منبرى» به شخصيت هاى بزرگ علمى، كه در مقام اصلاح و تنظيم حوزه‏ ها هستند، آنان را از كار باز دارند. امروز در بعضى حوزه ‏ها شايد منبر رفتن و موعظه كردن را ننگ بدانند! غافل از اينكه حضرت امير، عليه السلام، منبرى بودند، و در منابر مردم را نصيحت فرموده، آگاه، هوشيار و راهنمايى مى‏ كردند. ساير ائمه، عليهم السلام، نيز چنين بودند.

شايد عناصر مرموزى اين تزريقات سوء را نمودند تا معنويات و اخلاقيات از حوزه‏ ها رخت بربندد، و در نتيجه حوزه ‏هاى ما فاسد و ساقط گردد؛ دسته‏ بندي ها، خود خواهي ها، نفاق ها و اختلافات، در داخل حوزه‏ ها، خداى نخواسته، رخنه كند؛ افراد حوزه‏ها به جان هم افتند و در مقابل يكديگر صف بسته همديگر را توهين و تكذيب نمايند، و در جامعه اسلامى بى ‏آبرو شوند، تا اجانب و دشمنان اسلام بتوانند بر حوزه‏ها دست يابند و آن را از هم بپاشند. بدخواهان مى‏ دانند كه حوزه ‏ها از پشتيبانى ملتها برخوردار است، و تا روزى كه ملت ها پشتيبان آن باشند كوبيدن و از هم پاشاندن آن ممكن نيست.1

1.جهاد اكبر حضرت امام خمينى( رحمه الله عليه)، روح الله موسوي خميني(رحمه الله عليه)، ص 25 و 26

الهي قمشه اي مي فرمايد:

شكر يعني وقتي نعمتي به شما رسيد

خودتان را شايسته آن نعمت ندانيد

هر وقت ديديد يك نعمتي به شما رسيد

و از آن شرمنده شديد

و گفتيد مگر من چه كردم

كه اين لطف شامل حال من شده اين شكر  است.