الف) فراموشی یاد خدا: از نگاه قرآن مجید، کسی که از یاد خدا روی گردان شود زندگی او دچار تنگی و دشواری می شود و زمینه بیماری های روحی روانی در او فراهم می شود. « وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا »[1]

ب) عدم تعقل و تفکر: از نگاه قرآن، افرادی که از نیروی عقل و فکر خود بهره نمی برند قدرت تشخیص خوب و بد را از دست می دهند و زمینه ناهنجاری در آن ها فراهم می شود. « لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا »[2]

ج) ارتکاب گناه: آلوده شدن به گناه موجب زنگار دل و بیماری قلب می شود. « كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ »[3]

د) کفر و نفاق: همان طور که ایمان و عمل صالح موجب خوشبختی و سعادت انسان می شود، نداشتن باورهای صحیح نیز موجب بیماری دل و شقاوت و بدبختی می شود. « فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً »[4] البته این به آن معنا نیست که هر کسی ایمان آورد هیچ گونه بیماری ندارد زیرا ایمان مراتبی دارد و هرچه ایمان قوی تر و عمل صالح  بیش تر و خالص تر باشد سلامت روانی انسان در سطح بالاتری است و اگر ایمان ضعیف باشد یا عمل انسان خالص نباشد آسیب پذیری آدمی بیش تر می شود.[5]

[1] - سوره طه، آیه 124
[2] - سوره اعراف، آیه 179
[3] - سوره مطففین، آیه 14
[4] - سوره بقره، آیه 10
[5] - ابوالقاسم بشیری، اختلالات رفتاری، ص 25