خدايا

از بد كردن آدمهايت شكايت داشتم به درگاهت

اما شكايتم را پس ميگيرم…

من نفهميدم

فراموش كرده بودم كه بدي را خلق كردي تا هر زمان كه دلم گرف از آدمهايت ، نگاهم به تو باشد…

گاهي فراموش ميكنم كه وقتي كسي كنار من نيست ،معنايش اين نيست كه تنهايم،معنايش اين است كه همه را كنار زدي تا خودم باشم و خودت….

با تو تنهايي معنا ندارد

مانده ام تو را نداشتم چه ميكردم….