1- توجه با تصمیم جدی، از انحرافات به راه مستقیم و تقوا آمدن.
2-اهمیت به همه ی واجبات مخصوصا نماز.
3- اهمیت به مستحبات به اندازه ای که ضرر به کارش نباشد. در میان مستحبات، نماز شب، تلاوت قرآن، دعا و توسل به اهل بیت(ع) مخصوصا زیارت جامعه و عاشورا و از همه مهمتر خدمت به شیعه، از اهمیت خاصی برخوردار است.
4- اجتناب از گناه،مخصوصا حق الناس،نظیر مال دیگران،غیبت،تهمت، شایعه پراکنی،نمامی و…؛ این امر چهارم از اهمّ امور است و باید مواظبت از آن داشته باشد.
5- اهمیت دادن به عهد؛ و به اندازه ی قدرت کوشا باشد.
6- اهمیت دادن به جنبه ی جسمانی؛ به این معنا: خواب به اندازه، خوردن به اندازه،استراحت به اندازه،تفریح به اندازه.
7-فرو نرفتن در مشتهیات نفس؛ به این معنا: که پرخوری،پر خوابی، تنبلی، و… نداشته باشد.
8- انتخاب رفیق خوب و اجتناب جدی از رفیق نامناسب؛ مخصوصا استاد و هم مباحثه و هم حجره و هم سفره و…
9- مواظبت کامل از زبان، چشم،گوش، بلکه از دل؛ بی فایده نگوید،نشنود،نبیند، بلکه فکر نکند؛ این امر گرچه خیلی مشکل، ولی بسیار مفید است.
10- اخلاص در همه ی گفتارها و کردارها؛ اگر بتواند به همه ی گفتارها و کردارها رنگ خلوص دهد، کار بزرگی انجام داده است و باید از خداوند متعال در ظل توجهات امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) بخواهد که ذره ای از این نعمت بزرگ را عنایت فرماید.