هر عملی که از انسان سر می‌زند اثرات خاص خود را بر نفس و جامعه‌اش می‌گذارد. غیبت نیز از این قاعده مستثنی نیست و سه نوع اثر دارد.

1- بر رابطه غیبت کننده با غیبت شوندگان تأثیر منفى مى‏ گذارد. کسى که از او غیبت شده است وقتى آگاه شود که در مجلسى از او به زشتى یا بدى یاد شده است از غیبت کننده ناخرسند مى ‏شود و او را مسئول خدشه ‏دار شدن وجهه و آبرویش مى‏ داند. غیبت کننده با تعرض به آبروى دیگرى او را از موقیعت اجتماعى‏ اش ساقط مى‏ کند و این کار در حالى انجام مى ‏گیرد که او از آن چه درباره‏اش مى‏ گویند بى‏ خبر است و نمى‏ تواند براى پوشیده ماندن عیوبش اقدام کند.

کسانى که شنونده غیبت هستند همواره این احتمال را مى‏ دهند که غیبت کننده در غیاب آنان نیز از عیوبشان سخن گوید. در نتیجه رابطه آنان با غیبت کننده تضعیف مى‏ شود. در صورتى که غیبت زیاد صورت گیرد محیط اجتماع امنیت خود را از دست مى‏ دهد و آبروى انسان‏ها در خطر مى‏ افتد.

2- دومین اثر غیبت، اثرى اجتماعى است کسانى که شنونده غیبت هستند همواره این احتمال را مى‏ دهند که غیبت کننده در غیاب آنان نیز از عیوبشان سخن گوید. در نتیجه رابطه آنان با غیبت کننده تضعیف مى ‏شود. در صورتى که غیبت زیاد صورت گیرد محیط اجتماع امنیت خود را از دست مى‏ دهد و آبروى انسان‏ها در خطر مى‏ افتد.

بسیارى از اهداف دین از طریق ایجاد پیوند و الفت اجتماعى قابل دسترسى است و شارع احکامى را وضع کرده است تا مردم از طریق تعاون و مشارکت در هدف و مسیر به آن اهداف دست یابند. این تعاون و همکارى نیازمند خوش‏بینى متقابل مردم است. غیبت از جمله گناهانى است که محیط را براى ایجاد همدلى، نامناسب مى‏کند و رسیدن به اهداف اجتماعى را دشوار مى ‏سازد. در صورتى که غیبت کننده از زشتی هاى اخلاقى دیگران یاد کند، در واقع آنها را رواج مى‏ دهد، قبح آنها را از دل‏ها مى‏ ریزد و محیط را از نظر اخلاقى آلوده مى ‏کند.

3- اثر دیگر غیبت در رابطه انسان با خداست. کسى که غیبت مى‏ کند از فرمان خدا سرپیچى کرده است و کیفر الهى در انتظار اوست و آخرتى ناخوشایند خواهد داشت؛ زیرا نیکى‏ هاى او همه به آتش این عمل مى ‏سوزد.

کسى که غیبت مى ‏کند از فرمان خدا سرپیچى کرده است و کیفر الهى در انتظار اوست و آخرتى ناخوشایند خواهد داشت؛ زیرا نیکى‏ هاى او همه به آتش این عمل مى ‏سوزد.

دشوارى کار غیبت کننده از آن روست که جبران گناهش وابسته به رضایت کسانى است که غیبت آنها را کرده است.

اگر غیبت کننده موفق به توبه شود و غیبت شونده از حق خود بگذرد، خداوند او را خواهد بخشید؛ ولى گناه غیبت چنان بزرگ است که خداوند به حضرت موسى (علیه السلام) وحى فرمود که اگر غیبت کننده توبه کند آخرین کسى است که به بهشت وارد مى‏ شود و اگر توبه نکند اولین کس خواهد بود که به درون آتش جهنم مى ‏رود.