توصيف فوق العاده دنيا از زبان امام علي(ع)
بيشترين ضربه ها را خوبترين آدمها ميخورند!…
براي خوبي هايتان حد تعيين كنيد و هركس را به اندازه لياقتش بها دهيد نه به اندازه مرامتان.
زندگي كردن با مردم اين دنيا همچون دويدن در گله اسب است!
تا ميتازي با تو ميتازند،زمين كه خوردي ،آنهايي كه جلوتربودند ،هرگز براي تو به عقب باز نميگردند!و آنهايي كه عقب بودند به داغ روزهايي كه ميتاختي تورالگدمال خواهند كرد!
در عجبم از مردمي كه به دنبال دنيايي هستند كه روز به روز از آن دورتر ميشوند
وغافلند از آخرتي كه روز به روز به آن نزديكتر ميشوند.
نهج البلاغه ص56 خ 43
روضه مادر
رسيد روضه به اينجا كه مادر افتاد و
ميان آن همه نامرد آخر افتاد و
دري كه سوخته از ازدحام كنده شد و
به روي قامت زهراي اطهر افتاد و
هجوم و كوچه ي باريك و آن همه نامرد
مسير رفتنشان بر همان در افتاد و
كشان كشان ز در خانه مرتضي مي رفت
و چشم فاطمه بر چشم حيدر افتاد و
رسيد بعد مغيره ، غلاف را برداشت
ميان كوچه به دنبال مادر افتاد و
ميان بستر خون داشت دست و پا ميزد
ميان كوچه فقط فضه را صدا مي زد
تمامي بدنش غرق رد پا شده بود
گلي زغنچه و غنچه ز گل جدا شده بود
چه كرد ميخ در آنجا ،چگونه سينه شكست
تمام سينه ي مادر پر از صدا شده بود.
یک زره
من یک زره برای جهازش فروختم او عزم جزم کرده بمیرد برای من
يوسف زهرا تسليت
اجرك الله يا بنت رسول الله
اعتقاد عميق
سر مارا بريده ميخواهند،خواب ابن زياد ميبينم شهرتاشهر ،كوچه تا كوچه،شمرهارا زياد ميبينم
يك گلوي بريده حرفش را ،به جهان با نگاه ميگويد به علي گاهي آدم از غربت ،درد خود را به چاه ميگويد
فكر كن ظهر ظهر عاشوراست،دربزنگاه بدترين تهديد جداً از ما كداميك آن روز،در كنار حسين ميجنگيد؟
دركنار حسين جنگيدن ،غيرت و زخم تيغ مي خواهد انتخاب چنين سرانجامي ،اعتقاد عميق مي خواهد
دركنارحسين ميجنگي،در نهايت شهيد خواهي شد خون بناي حكومتت باشد،وقت بيعت،يزيد خواهي شد
امانت داری کارگزاران
از ويژگي‌هاي ضروري كارگزار، امانت‌داري است. كارمند بايد در انجام‌دادن وظايفي كه بر عهده دارد، بكوشد و از هرگونه كوتاهي و بي‌توجهي‌بپرهيزد. كارگزار، امانت‌دار خليفه مسلمانان است و بايد پاسخ‌گوي امام خودباشد. از اين جهت در سخنان امام علي(علیه السلام) حكومت به امانت تعبير شده است.
حضرت در گزينش كاتبان بر اين نكته تأكيد مي‌ورزد كه نبايد انتخاب‌براساس خوش گماني صرف و ظاهر آراسته آنان باشد؛ زيرا كساني كه ظاهر رادر نظر مي‌گيرند، در بسياري از موارد خيرخواه نيستند. از اين رو مي‌فرمايندآنان را از دو راه مي‌توان شناخت:
نيكوكاري و امانت‌داري كه نزد مردم به آن شناخته شده‌اند.
در نامه‌اي خطاب به اشعث بن قيس، حاكم آذربايجان مي‌فرمايد:
كار تو برايت طعمه نيست؛ بلكه امانتي در گردن تو است.
در نامه‌اي به ابن عباس كه به اختلاس اموال بصره متهم بود، ميگويد:
تو با اين كارت با امام خويش مخالفت كرده، امانت را از بين بردي.
در نامه‌اي ديگر به وي مي‌نويسد:
صفحات: 1· 2
