آلودگی صوتی

از جمله حقوقی که کمتر به آن توجه می شود محیطی آرام و بدون سر و صدا است گاهی اوقات برخی از ما به این حق توجه نداشته صدای ضبط و رادیوی ماشین خود را تا آخر باز می کنیم، برای فروش اجناسمان بلند گو به دست می گیریم، برای صدا زدن افراد مورد نظرمان از بوق ماشین یا بوق موتور استفاده می کنیم و هرگز با خود نمی گوییم شاید در نزدیکیمان بیمار مبتلا به سرطان،میگرن و … وجود داشته باشد که حتی شنیدن کوچکترین صدا برایش عذاب است.

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: الذُّنُوبُ‏ الَّتِي‏ تُغَيِّرُ النِّعَمَ‏ الْبَغْي‏ …؛ گناهی كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است.

كافي،محمد بن يعقوب‏، کلینی، ج 4،ص 256

بیایید به حقوق هم احترام بگذاریم

کلمه ای زیبا و مطابق طبع انسان،
واژه ای مظلوم که توان مقابله با بی عفتی را ندارد
گاه با بی بند و باری به اشتباهش می گیرند و گاه چون بردگان به اسارتش می کشند
در زمان انتخابات می شود نقل مجالس بزرگان هرکس آن گونه که می پسندد تفسیرش می کند
هر کس آن گونه که نیست بیانش می کند
آزادی تو همان امر به معروف و نهی از منکر فراموش شده ای
تو همان واژه ی بی مانند عفتی
تو همان شهید گلگون کفن اسلامی
کاش می شد چهره ی واقعی ات را به جهان نشان می دادی
کاش می شد لبخند مهربانت را بر روی صورت مردم فلسطین و حلب و … می نشاندی
کاش می شد بار دیگر به مقابله با افکار پوچ عرب جاهلیت بر می خواستی
کاش می شد منیت های شیطان پرستان و وهابیان از خدا بی خبر را در هم می شکستی
و ای کاش می شد فراموش نمی شدی

با سلام و احترام خدمت تمامی خوانندگان عزیز، از این پس به منظور رواج فرهنگ اسلامی در میان افراد جامعه و مقابله با دسیسه و کارشکنی های ابر قدرت ها و مبارزه با فرهنگ صادراتی غرب در نظر داریم موارد اخلاقی را که کمتر مورد توجه است بیان نماییم و بدین وسیله به هدف امام حسین (علیه السلام) - ترویج فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر - که هدف تمامی اولیای الهی بوده است جامه عمل بپوشانیم با نام حق شروع می کنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

سد معبر
یکی از گناهان رایج در میان افراد جامعه سد معبر است و کیفر آن طبق فرموده ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دوری از رحمت خدا می باشد. سد معبر مطابق شرایط زمان و مکان مصلدیق گوناگونی دارد که برخی از آن ها عبارتند از : حصار سازی در راه ها ، نشستن سر راه ها، فرود آمدن در وسط راه ها، وضو گرفتن در راه های پر تردد و نماز خواندن در این مکان ها می باشد.
مفاتیح الحیاه، آیت الله جوادی آملی، ص 733-736

اذکار

زمانی که از آداب قلبیه سخن به میان می آید، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند، طمأنينه است؛ اما باید دقت داشت که این آداب غیر از طمأنینه می باشد و عبارت است از آن كه شخص سالك، عبادت را با اطمينان خاطر انجام دهد، زيرا اگر آن را در حال اضطراب و تزلزل بجا آورد، آثارى از عبادت در ملكوت قلب حاصل نمی شود و حقيقت عبادت، صورت باطنيّه قلب نمی گردد؛ ملك بدن به ملكوت و باطن نفس سرايت نمی نمايد و از نشئه ملك به نشئه ملكوت بالا نمی رود، و در هنگام مرگ و پس از مرگ از صفحه قلب محو و نابود می شود و حتی بدان جا می رسد که اسم حق تعالى و رسول ختمى (صلی الله علیه و آله) و دين شريف اسلام و كتاب مقدّس الهى و ائمّه هدى (علیهم السلام) و ساير معارف را فراموش كند و تلقين نيز به حال او فايده‏اى ندارد و با دست خالى در پيشگاه مقدّس حق، حاضر می گردد؛ به همین دلیل است که در متون دینی بر تکرار عبادات و اذکار توصیه شده است.

مشاهده شده در کتاب:آداب الصلاه، روح الله موسوی خمینی(رحمه الله علیه)، ص 16-18

چگونگى معاشرت با دوستان مختلف‏

یکی دیگر از آداب معاشرت از  دیدگاه معصومان (علیهم السلام) چگونگی معاشرت با دوستان است . با توجه به اینکه حالات روحی و عاطفی هریک از انسان ها با دیگری متفاوت است؛ بنابراین برخورد ما نیز باید متفاوت باشد از این رو امام جواد (علیه السلام) در مورد چگونگى معاشرت با دوستان مختلف‏ فرموده است:

«مردى در بصره در حضور حضرت على (علیه السلام) بلند شد و عرض كرد: در باره [اقسام‏] دوستان ما را خبر ده؟

حضرت فرمود:دوستان دو دسته‏ اند: دوستان مورد اعتماد و دوستان خنده‏ رو. دوستان مورد اعتماد به منزله كف دست و بازو و افراد خانواده و دارايى انسان هستند، وقتى كه برادرت مورد اعتماد توست از كمك مالى و جانى به او مضايقه نكن و با دوستان او در دوستى خالص باش و دشمنان او را دشمن بدار و راز او را پنهان كن و او را يارى ده و خوبي هاى او را آشكار ساز و بدان كه اين ها از كبريت احمر كم ياب‏ ترند.
امّا دوستان خنده ‏رو، تو از معاشرت با آنان لذّت می ‏برى با قطع رابطه از ايشان خود را از اين لذت محروم مكن و بيشتر از آنان انتظار نداشته باش و مانند آن ها با خوشرويى و خوش زبانى رفتار كن».

مشاهده شده در کتاب: آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام (ترجمه وسائل الشيعة ) محمد بن حسن حر عاملی، ص22.

روش و آیین جعفری

امام جعفر صادق (علیه السلام)  درباره لزوم معاشرت با مردم از طريق اداى امانت، اقامه شهادت و راستگويى، استحباب عيادت مريض، شركت در تشييع جنازه، خوشرفتارى نسبت به همسايگان و خواندن نماز در مسجد می فرمایند: … شما را به تقواى خداى عز و جل و پرهيزگارى در دين و كوشش در راه خدا و راستى در گفتار و برگرداندن امانت به صاحبانش و سجده طولانى و خوشرفتارى نسبت به همسايگان سفارش می كنم زيرا حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) به همين منظور مبعوث شده‏ است. و به كسانى كه به شما اعتماد می كنند چه نيكوكار باشند يا بدكار، امانت را برگردانيد زيرا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حتى به اداى سوزن و نخ سوزن [كه ظاهرا كم ارزش می باشد] فرمان داده است، صله رحم به جا آوريد و در تشييع جنازه شركت كنيد و به عيادت بيمار برويد و اداى حقوق نماييد زيرا به كسى از شما می توان جعفرى مذهب گفت كه در دينش متّقى و درست گفتار و امانتدار و با مردم خوشخو باشد و چنين شخصى با اين گونه كارهايش مرا مسرور می سازد و اين است روش و آيين جعفرى.
اگر شيعه ما داراى اين صفات نباشد برايم مايه اندوه و ننگ است، و مردم می گويند: اين است آيين جعفر صادق (علیه السلام)، به خدا سوگند پدرم [امام باقر (علیه السلام)] به من فرمود: كسى از پيروان حضرت على (علیه السلام) زينت قبيله ‏اى است كه از همه كس بيشتر اداكننده امانت و برآورنده حقوق و در گفتار و امانت از همه صادق تر باشد به گونه ‏اى كه اگر از هر كس درباره او سؤال شود بگويند مانند فلانى بايد بود، زيرا از ما امانتدارتر و درست گفتارتر است.

آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام (ترجمه وسائل الشيعة ) ، محمد بن حسن حر عاملی، ص 17.