آنچه از تاریخ صدر اسلام برداشت می شود این است که همواره در صدر اسلام برخی از زنان به فعالیتهای اقتصادی اشتغال داشته اند و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز آنان را از این امر نهی نکرده است که به نوعی می تواند به بیان جواز اشتغال زنان از منظر نبی اکرم ص باشد.

در آن زمان زنان براى كمك به خانواده يا ارتزاق, به صنايع دستى مشغول بودند و به زن, صنعت كار گفته مى شد. وى آنچه را مى بافت يا مى ريسيد, نيز كره و روغن يا پوست دباغى شده را مى فروخت. زن فعاليت تجارى هم داشت, چه در داخل و محدود, كه در بازارهاى محلى يا عمومى مثل بازار عكاظ, خريد و فروش مى كرد, و يا در محل كسب خود كه در طول سال كار مى كرد و محصولات دست سازش را مى فروخت يا كارهاى زنان را كه براى وى كار مى كردند و آنچه را ساخته شده از بازار مى خريد, خرید و فروش مى كرد.
از شمار اين زنان ((ام منذر بنت قيس)) است كه ظاهرا در زمان رسول الله(ص) خرما مى فروخت و ((اسمإ بنت مخرمه بن جندل)) كه عطرفروش بود و از يمن عطر وارد مى كرد و در مدينه مى فروخت برخى از زنان تجارت خارجى مى كردند و ثروتمند بودند, مثل ((هند بنت عتبه)) و ((خديجه بنت خويلد)), اولين همسر پيامبر گرامى(صلی الله علیه و آله).
در مقايسه با باقى حرفه ها, تجارت اهميت و موقعيت خاصى داشت و كسانى بدان مى پرداختند كه شخصيتى قوى داشتند و دورانديش بودند و مى توانستند با مردم روابط و پيوند خوبى داته باشند.
افزون بر اين كارها, زنان در زمينه فكرى و ادبى نقش داشتند و كاهن, شاعر, حكيم و مرجع رفع اختلاف بودند.

در جنگهاى پيامبر(صلی الله علیه و آله) بسيارى از زنان مانند مردان نقش داشتند. زن به فعاليتهاى مذهبى مى پرداخت و مانند عابدى فقيه از پيامبر روايت مى كرد و رسول الله براى وى حديث مى گفت. زن در زمينه شعر هم بارز و برجسته بود.1

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.اشتغال زنان از نگاه قرآن و سنت ، امینی ،عبدالله