جاده ساخته اند و راه و بزرگراه.هر كدامشان از سمتي شروع مي شود وبه مقصدي مي رسد.برخي خاكي هستند و برخي ديگر آسفالت،آسفالتها نيز برخي مرغوب و خوب و عالي و برخي استفاده شده و قديمي.راه است ديگر قرار است منتهي شود به مقصدي.

براي مسافر هر چه مقصد خواستني تر باشد جاده بي اهميت تر است.

مثلا فردي كه از جنوب كشور راه مشهد پيش مي گيرد،و فردي كه از شمال در راه مشهد است،با فردي كه از مركز ايران قصد كرده تا به زيارت امام هشتم برود،هر كدام ازيك راهي عبور مي كنند. راههايي كه انتهاي همه شان يك نقطه است.

مشهد

حالا مني كه مادرم بيمار است و دست به دعا هستم ،با اويي كه مشكل ازدواج دارد و دستانش به آسمان است ،با فقيري كه مشكلات مالي امانش را بريده ،همگي مسيرهايمان را با دستهاي رو به آسمان و زمزه هاي يارب ! طي ميكنيم تا يك جا.

هرچند مسيرهايمان فرق دارد اما دعاهاي همه مان مقصدشان يك جاست.

خدا

و فقط اوست كه صلاحيت برآورده كردن حاجت ها و استجاب دعاهايمان را دارد.

                                                                 مستجيب الدعا