سیر مطالعاتی درباره ی معاد
فاطمه صغری عرب اسدی*و فاطمه مظفری* *

معاد در لغت به معنای بازگشت و یا مکان بازگشت می باشد، و در اصطلاح متکلمان بعنوان یکی از اصول جهان بینی الهی و مهمترین اصل پس از توحید است. در کتب آسمانی از جمله تورات و عهد جدید نیز هم زباناً و هم عملاً به معاد اشاره شده است و با احیای مردگان، نمونه ای از رستاخیز انسان را به امت خود نشان داده است.
برخلاف مکاتب مادی که اعتقادی به معاد ندارند، خداپرستان مرگ را دریچه ای برای زندگی مجدد و گذرگاهی برای حیاط نوین می دانند.

مساله ی حشر و معاد، برای همه ی موجودات زمین و آسمان عمومیت دارد؛ آیات راجع به معاد هم، مربوط به مخلوقات آسمان و زمین است. اما در مورد مجردات ذکری به میان نیامده است. از ادله ی معاد می توان به برهان حکمت، حرکت، رحمت، عدالت، تجرد انسان و .. اشاره کرد. معاد هم شامل جسم و هم شامل روح می باشد و پاداش و جزا هم برای جسم و برای روح است.

برخی به جسمانی بودن معاد اشکالاتی وارد کرده اند، از جمله: شبهه آکل و ماَکول که در جای خود به آن پاسخ داده شده است.

در میان انسان های بدوی، در اعصار پیش و در تمدنهای باستانی، عقیده به زنده شدن مجدد انسان یکی از اصول مسلم بشری بوده است.

 ………………………………………………………                                                                                                
*محصل سطح 3
**محصل سطح 3 و استاد راهنمای سطح 2