حوزه های علمیه، مکانی که در آن تعالیم انبیاء الهی، تدریس می شود و قرار است افرادی تربیت شوند که چراغ هدایت جامعه را در دست گیرند و بدین ترتیب به مقابله با افکار پوچ کشورهای به اصطلاح پیشرفته برخیزد. کشورهایی که فکر می کنند بر مردم جهان حکومت می کنند غافل از اینکه حکومت باید بر قلب ها باشد نه بر جسم ها . هدف حوزه های علمیه، قلب های مردم است می خواهد آن ها را جذب یگانه معبود هستی کند. برای این کار باید عالم تربیت شود هر یک از این عالمان، به فرموده مقام معظم رهبری می شوند رسول هدایت .

هرگاه اینان طلایه دار جامعه معنوی شوند کشور به اوج شکوفایی خود می رسد. مردم برای انجام کارها از یکدیگر سبقت می گیرند و به جای حسادت و تخریب همدیگر تمام علوم خود را در اختیار همکاران و دوستان خود قرار می دهند و به جای غیبت -به منظور از بین رفتن نقایص فرد مورد نظر- عیبش را به خودش تذکر داده و یاری اش می کنند تا ضعف خود را برطرف کند … عالم در آخرت نیز می تواند یاری گر دیگران باشد .

امام صادق(علیه السلام) در این باره فرمودند:

        «إذا كان يوم القيامة بعث الله العالم و العابدفإذا وقفا بين يدي الله عزوجل قيل للعابد : انطلق إلى الجنة ، وقيل للعالم : قف تشفع للناس بحسن تأديبك لهم.»[1]

هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آن‏گاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى‏ شود : به سوى بهشت حرکت کن و به عالم گفته مى ‏شود :  بايست و مردم را به خاطر آن‏که نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن  .