عريضه قجري
26 خرداد 1398
خاتون عصر جديد!
امروز صبح چقدر به خود واقعيتان نياز داشتيم!
همان ريمل هاي آويخته از گونه ، همان خميازه ي كش دار و مضحك، همان دهان نشسته و مزد اولين بوسه .
چقدر دلم هوس خود واقعيتان را كرده بود، زمانيكه شما چشمكي حوالي خط چشم هاي گربه ايت نشانده بودي تا حضار جامعه مجازي ، اينستا ناگرامي ها را به عرش اعلا برساني .
تصدقت بروم !
ما كه قاب چهره ي دست نخورده تان را نفروختيم،نياز به اصلاح هم نديديم.
همان قاب چهره ي خاك خورده تان را حلوا حلوا مي كرديم.
لذا تقاضا داريم تا دير نشده باري ديگر خاتون عصر قجر خودمان بشويد .
از طرف همسر شوريده احوالتان ، آقا محمد خان قاجاز!
