نخستین محور خطبه :ﺷﮑﻮﻩ ﺍﺻﻞ ﺗﻮﺣﯿﺪ

سخنان ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺎﻧﻮﻯ ﺍﺳﻼ‌ﻡ «ﺳﻼ‌ﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻬﺎ» ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺑﯿﻨﺶ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ‏ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ «ﺗﻮﺣﯿﺪ» ﻭ «ﻣﺒﺪﺃ» ﻭ «ﻣﻌﺎﺩ» ﺍﺳﺖ.

 ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺁﻏﺎﺯﯾﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ‏ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﯿﻖ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻯ ﺣﺴﻨﻰ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺍﺳﺖ.

 بخش نخست از محور اول :شروع سخن با حمد پروردگار

ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﭙﺎﺱ ﻣﻰ ﮔﻮﯾﻢ، ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮﻓﯿﻘﺎﺗﺶ ﺷﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ، ﻭ ﺑﺮ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺛﻨﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻢ.
ﺑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ گستردهﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻰﺣﺴﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻄﺎﯾﺎﻯ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺁﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ است ،ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻭﺍﺣﺼﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ، ﻭﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ.

ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ اﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺧﻼ‌ﯾﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ است.

ادامه دارد…

مساوات در تکلیف

«و من یعمل من الصالحات من ذکر او انثی و هو مومن فاولیک یدخلون الجنه»[1]

1.نسا سوره آیه124

نام  12زن بعنوان زنان بهشتی در قرآن معرفی شده است:

حضرت حوا، حضرت مریم، حضرت هاجر ،حضرت آسیه،حضرت صفورا،

حضرت یوکابد مادر حضرت موسی، حضرت الیزابت همسر حضرت زکریا، حضرت بلقیس، حضرت رحیمه، حضرت ساره و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

شیخ صدوق در حدود سال ۳۰۶ در قم متولد شد. تولدش با آغاز نیابت حسین بن روح سومین نائب خاص حجت بن حسن هم‌زمان بوده‌است.

پدر شیخ صدوق علی بن حسین بن موسی بن بابویه، از فقهای بزرگ شیعه و در زمان حسن عسگری و حجت بن حسن می‌زیسته و مورد احترام آن امامان بوده‌است. (هر دو پدر و پسر معروف به ابن بابویه و صدوقین هستند)

ادامه »

حوزه های علمیه، مکانی که در آن تعالیم انبیاء الهی، تدریس می شود و قرار است افرادی تربیت شوند که چراغ هدایت جامعه را در دست گیرند و بدین ترتیب به مقابله با افکار پوچ کشورهای به اصطلاح پیشرفته برخیزد. کشورهایی که فکر می کنند بر مردم جهان حکومت می کنند غافل از اینکه حکومت باید بر قلب ها باشد نه بر جسم ها . هدف حوزه های علمیه، قلب های مردم است می خواهد آن ها را جذب یگانه معبود هستی کند. برای این کار باید عالم تربیت شود هر یک از این عالمان، به فرموده مقام معظم رهبری می شوند رسول هدایت .

هرگاه اینان طلایه دار جامعه معنوی شوند کشور به اوج شکوفایی خود می رسد. مردم برای انجام کارها از یکدیگر سبقت می گیرند و به جای حسادت و تخریب همدیگر تمام علوم خود را در اختیار همکاران و دوستان خود قرار می دهند و به جای غیبت -به منظور از بین رفتن نقایص فرد مورد نظر- عیبش را به خودش تذکر داده و یاری اش می کنند تا ضعف خود را برطرف کند … عالم در آخرت نیز می تواند یاری گر دیگران باشد .

امام صادق(علیه السلام) در این باره فرمودند:

        «إذا كان يوم القيامة بعث الله العالم و العابدفإذا وقفا بين يدي الله عزوجل قيل للعابد : انطلق إلى الجنة ، وقيل للعالم : قف تشفع للناس بحسن تأديبك لهم.»[1]

هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آن‏گاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى‏ شود : به سوى بهشت حرکت کن و به عالم گفته مى ‏شود :  بايست و مردم را به خاطر آن‏که نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن  .

تلاوت کنندگان آیات الهی را می توان به چند دسته تقسیم نمود:

1. اصرار کنندگان بر ادای الفاظ و حروف از مخرج

این افراد دائماً به فکر وقف، وصل، مد و… می باشند و اهمیتی به معنا و محتوای آن نمی دهند این ها عالم بی عمل هستند.

قرآن درباره ی این افراد می فرماید:

« كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا »[1]

2.دقت کنندگان در معانی ظاهری قرآن

این افراد از علوم حقیقی و ملکوتی آن بی خبر هستند و به آنچه می خوانند عمل نمی کنند. این افراد نیز مشمول آیه فوق می گردند.

3.تلاوت کنندگان حقیقت قرآن

این اشخاص مؤمنانی هستند که قرآن را به عنوان کتاب وحی آسمانی و توأم با نوری که خداوند با آن فرستاده تلاوت می کنند این افراد مطیع و فرمانبردار حقیقت قرآن هستند لذا هرگاه قرآن می خوانند روح تازه ای در وجودشان دمیده می شود اینان اطاعت کنندگان ائمه اطهار (علیه السلام) هستند.[2]

«كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ … »[3]

1. آیه 5 سوره جمعه

2.عباس استاد آقایی، اسرار آفرینش اهل بیت (علیه السلام)، ص 100و101

3.. آیه 29 سوره ص

ما را به جز خیالت، فکری دگر نباشد
در هیچ سر خیالی، زین خوبتر نباشد

کی شبروان کویت آرند ره به سویت
عکسی ز شمع رویت، تا راهبر نباشد

ما با خیال رویت، منزل در آب و دیده
کردیم تا کسی را، بر ما گذر نباشد

هرگز بدین طراوت، سرو و چمن نروید
هرگز بدین حلاوت، قند و شکر نباشد

در کوی عشق باشد، جان را خطر اگر چه
جایی که عشق باشد، جان را خطر نباشد

گر با تو بر سرو زر، دارد کسی نزاعی
من ترک سر بگویم، تا دردسر نباشد

دانم که آه ما را، باشد بسی اثرها
لیکن چه سود وقتی، کز ما اثر نباشد؟

در خلوتی که عاشق، بیند جمال جانان
باید که در میانه، غیر از نظر نباشد

چشمت به غمزه هر دم، خون هزار عاشق
ریزد چنانکه قطعاً کس را خبر نباشد

از چشم خود ندارد، سلمان طمع که چشمش
آبی زند بر آتش، کان بی‌جگر نباشد[1]

1. شعر از: سید حسین موسوی

برخی از آدابی که هنگام دعا سفارش شده که رعایت شود به شرح زیر می باشد:

اول: حاجت خود را هنگام زوال ظهر از خداوند منّان درخواست کنیم.

دوم: مستحب است قبل از دعا صدقه دهیم.

سوم: بوى خوش استشمام کنیم.

چهارم: حاجت خود را در مسجد طلب کنیم.[1]

 حاجاتتان قبول

إن شاءالله

اگر به مصلحتتان باشد

[1] احمد بن محمد بن فهد حلى، آداب راز و نياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعي) ، ج1، ص 56